خانم صیدی گرامی
با سلام
ظاهرا نمایش های مونولوگ چندان باب پسند سرکار نیست.

جناب آقای جعفریان
اتفاقا من از نمایش مونولوگ بدم نمیاد، خیلی وقت ها می تونه خیلی هم هنرمندانه تر باشه!
اما مشکل من با این نمایش این بود که کار هنری ای توش ندیدم! انگار کارگردان صرفا یه سری دغدغه شو تحت عنوان یه سری دیالوگ از طریق چنتا سلبریتی به مخاطب می خواست منتقل کنه که به نظر من چندان هم موفق نبود! چون خیلی وقتا مخاطب احساس می کرد یه نفر داره براش lecture میده نه اینکه بازی میکنه ! البته من به عنوان مخاطب عام تیاتر دارم نظر میدم. واقعا تو ذوقم خورد

با احترام
اولا خیلی خوشحالم که این نمایش را دیدید و متاسف شدم به دلیل اینکه نپسنیدید.
دوما صرفاً مواردی که عرض میکنم نظر شخصی بنده است و حمل بر گذاره خاصی نیست. از این رو پوزش میطلبم.
اگر بخواهیم جز به جز این نمایش را بررسی کنیم.
در ابتدا میتوانیم بگوییم، نمایش از سه مونولوگ تشکیل شده، مونولوگ ها در دو بخش مونولوگ ساده یا راوی و مونولوگ نمایشی تقسیم شدند.
برای ... دیدن ادامه ›› مثال آقای سیاحی هم بعنوان راوی خود و هم بعنوان شخصیت به بازی پرداختن .
این بخش نمایش که هر کدام از بازیگران حدود یک ربع به اجرا پرداختن بعنوان نقطه اوج نمایش و بخش انتقال نتیجه به مخاطب دیده میشود.
مثال بازی آقای سیاحی برای این عنوان کردم که بگویم در باب اجرا و بازی نقش ایشان بقدری خوب و زیرپوستی بود که واقعا متحر شدم .
استفاده از دیالوگ های خوب و اجرا بی نقص از نکات خوب هر سه بازیگر بود.
اینکه اجرایی بدون توپوق و مشکل فنی باشد اصلا حسن نیست چون باید این گونه باشد.
خانم دهقان و خانم طباطبایی نیز در این قسمت بنحو قابل قبولی ظاهر شدند. مخصوصا خانم طباطبایی که یخ نمایش را شکست.
این نمایش بیشتر بدنبال موضوع خاصی بود که محوریت آن مربوط به انسان های استثنایی است. و بواسطه آنها مواردی را به مخاطبین متذکر میشود، ترس، فوبیا، شکستن تابوها، پارادوکس ها، قضاوت و موارد دیگر.
ایده دوچرخه ها که خودش نیاز به بحث جداگانه دارد که در بخش پارادوکسیکال نمایش میگنجد. دوچرخه که کار میکند ولی حتی یک سانتیمتر به جلو نمیرود، دست پا میزند، ولی حرکتی صورت نمی گردد، این موضوع را میتوان به تمام نمایش تعمیم داد. اصولا ما در مونولوگ ها هیچ میزانسن و یا جلو بصری نمیبینیم حتی ماتریوشکا هم این چنین بود اما نمایش تروکا سمبلی از بین دیالوگ های خود استخراج میکند و آن همین دوچرخه است.
بنظرم نمایش تروما هم از لحاظ فنی و بازی و متن بهترین مونولوگ امسال در حال حاضر قرار میگیرد.
ترس و لرز، ال اس دی، از خط زرد فاصله بگیرد تماماً مونولوگ هایی بودند که ایرادات فنی در کار داشتند
تا قبل تروما فقط شلوار جین آبی بود در بین تمام مونولوگ های امسال بهتر درخشید.
البته جا دراد از نمایش پس از برخورد جسم سخت به سر هم نام ببرم.

باتشکر و احترام