از دیشب که آستیگمات را دیدم برای نوشتن بی تابی می کنم هر چند که نوشتن در باره آن تا آنجا که داستان لو نرود هم کار آسانی نیست . آستیگمات راه جدیدی را در سینمای اجتماعی ایران باز می کند راهی میانه سینمای فرهادی از یک سو و سینمای تاریک اجتماعی که تماشاگر را با دلخوری از سینما خارج می کند ، آستیگمات اصلا اینگونه نیست و عناصر آن به گونه ای چیده شده که علی رغم طعم تلخ آن وقتی از سینما بیرون آمدم دلم می خواست در زیر باران آذر ماه تا خانه پیاده بروم و دوباره به تماشای آن بنشینم .
آقای مصطفوی را یکبار در سینما فلسطین آن هم موقع شمارش آراء مردمی جشنواره سال 93 برای فیلم انار های نارس دیدم و در مدت شمارش با هم گفتگو کردیم از انار های نارس خیلی خوشم آمده بود 2 نکته حائز اهمیت بود یکی بازی متفاوت خانم آنا نعمتی در نقش یک زن کارگر چادری ( در مقابل نقش های شیک پوشی که بازی می کند ) و دیگری ریتم خیلی کند فیلم اما در استیگمات اقای مصطفوی انگار در یک دوره 4 ساله جندین گام به جلو برداشته است .
علاوه بر قصه ، بازی های درخشان فیلم یکی از وجوه ممتاز آن است اگر می توانستم بازی ها را با رکورد های المپیک مقایسه کنم بی گمان چندین رکورد جابجا شده است :استفاده از یک بازیگر خردسال که بنظرم بخش مهمی از لطافت و امید فیلم مدیون حضور بازیگر آن است ، بازی کوتاه و تاثیر گذار خانم بختیاری که در واقع می توان آن را نگین بازی های ایشان دانست و توانائی یک کارگردان در گرفتن بازی و گریم که خیلی ها ایشان را در فیلم نمی شناسند ، بازی متفاوت آقای پاکدل خصوصا در نیمه دوم که از قالب آن چهره آرام همیشگی خارج می شود و چقدر خوب که محسن کیایئ با یک نقش جدی توانائی های خودش را هر روز بالاتر می برد هرچند که در پرده نشین و جشن دلتنگی هم بازی جدی داشت اما در آستیگمات به دلیل حضور طولانی و نقش اولی سرگشتگی مردی که دست روی زنش بلند می کند و سعی می کند با پسرش رفاقت کند و (به شیوه خودش او را تربیت کند مثل اشاره به دختر همکلاسی او در کلاس زبان) را بسیار باور پذیر اجرا می کند . در فیلم با کلکسیونی از ... دیدن ادامه ›› بازی های متفاوت از خانم نیکی کریمی ، هادی حجازی فرو سیامک صفری مواجه هستیم و چطور می توان به بازی خانم نصیر پور اشاره نکرد که بخش دیگری از لطافت و آرامش فیلم مدیون حضور و نقش ایشان است انگار هر مشکلی به ایشان می رسد ناگزیر باید راه خود را تغییر دهد .
نشانه ها ی فیلم از جمله گم شدن حلقه ، پرورش زالو ، تغییر عینک کسری ، کشیدن دندان و صحنه زیبای برف وقتی کسری به آسمان نگاه می کند به خوبی در فیلمنامه چیده شده است که اینجا مجال پرداختن به آن نیست .
آستیگمات داستان لطیفی دارد ، آقای مصطفوی برای آن زحمت کشیده و از هیچ موضوعی کوتاهی نکرده است موسیقی سهراب پور ناظری و دوریبن روزبه رایگا هم نباید از منظر دور بماند .
آستیگمات اصل جنس است . سوم آذر ماه 97 حسین طائب