سلام.
خدا رُ شاکریم که بعد از حدود یک‌ سال تمرین، بلاخره جسارت روی صحنه‌آوردن نمایش‌مون رُ پیدا کردیم.
چند ماهیه که دغدغه‌ی تبلیغات و جذب تماشاگر، به مهم‌ترین دغدغه‌ی گروه تازه به‌میدون‌اومده‌مون تبدیل شده. طی مشورت‌های بی‌شمارِ درون‌گروهی، به نتایج زیادی رسیدیم؛ البته‌ نتایجی کلیشه. دعوت از هنرمندان سینما، ایجاد حساب‌های جعلی در تیوال، پرداختی بیشتر از برآورد برای آوردن روابط عمومیِ باسابقه و... ؛ اما‌ میون این صحبت‌ها، تصمیم گرفتیم لحظه‌ای خودمون رُ جای تماشاگر بذاریم تا بدونیم چه چیزی سبب جذب‌شدن‌مون می‌شه، که‌ متوجه شدیم هیچ‌کدوم از اقدام‌های ذکر شده نمی‌تونه ما رُ سمت نمایشی گمنام در سالنی خصوصی بکشونه. که البته این نوع تبلیغات هم بیشتر برای کم ارزش‌دونستنِ تماشاگره تا اهمیت‌دادن و جذبِ حرفه‌ای اون‌ها.
و اما تصمیم نهایی ما، به هیچ‌وجه از هیچ چهره‌ی محترمی نمی‌خوایم مهمون ما بشه و یا حتی نمایش ما رُ در صفحه‌ی اینستاگرام‌ش تبلیغ کنه (بنده به عنوان کارگردان این اثر، و به عنوان یک تماشاگر مشتاق به‌دیدن تئاتر‌می‌گم که هر تماشاگر محترمی که تخفیف‌های اعمال‌شده‌مون نمی‌تونه اون رُ به دیدن کارمون ترغیب کنه، می تونه به خودم یا عوامل عزیزِ نمایش‌مون اطلاع بده تا برای اون عزیز، بلیت مهمون تقدیم کنیم. به یقین، دیده‌شدن کارمون توسط تماشاگرهای واقعی تئاتر بهتر و دلنشین‌تر از دیده شدن‌مون توسط چهره‌های محترمیه که دغدغه‌شون چیزی غیر از پیگیری‌کردنِ نمایش‌های روی صحنه است)، به هیچ‌وجه در تیوال حساب جعلی نمی‌سازیم (البته امکان‌ش هم بود که از چند ماه پیش حساب‌هایی رُ می‌ساختیم و فعال‌شون هم می‌کردیم)، و این‌که چه بخوایم و چه نخوایم، توان پرداخت هزینه ... دیدن ادامه ›› برای استخدام روابط‌عمومی‌ حتی با زومه‌ی پایین رُ هم نداریم.
در کل می‌خوام بگم که، چه گروه تازه‌تاسیس ما و چه‌ گروه‌های با سابقه، نیازمندِ اومدن و موندنِ تماشاگریم؛ اما امیدواریم این امر مهم، با مولفه‌های حرفه‌ایِ مختص به خودش انجام بگیره.
در پایان، امیدوارم این نمایش‌مون که سعی کردیم از فرم و محتوایی شاید تازه‌تر استفاده کنیم، مورد رضایت، و البته حمایت و استقبالِ تماشاگرهای عزیز قرار بگیره.