پارسال جشنواره مستدهای ورزشی این مستندو دیدم...پر از نوستالژی...شور و هیجان موج میزد در جای جای فیلم...یادمه تو سالن مملو از جمعیت صدای تشویق شدید (به خصوص خانمها) و صدای نچ نچ و افسوس و بغض در واکنش به صحنه های هیجان انگیز و دراماتیک و احساسی مرتب به گوش میرسید.تدوینگر با تیزهوشی طوری بخش ها را کنار هم چیده بود که جذبه و کشش فیلم از نفس نمیافتاد..استفاده از تصاویر آرشیوی غنی و تدوین خوب و موسیقی مناسب نیز در این روند تاثیرگذار بود...فارغ از هر سن و نسل و رنگی میشه به تماشای این فیلم نشست و لذت برد..حتی برای کسایی که اهل فوتبال نیستند هم جذاب خواهد بود...