تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنر
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
مجموعه تئاتر لبخند
بلک باکس ایران مالSB > com/org | (HTTPS) localhost : 23:00:56
چند روز پیش این نمایش رو دیدم ولی متاسفانه به دلیل مشغله ی زیاد نتونستم نظرم رو بنویسم.
اولین چیزی که توی شروع نمایش خیلی نظرم رو جلب کرد استفاده ... دیدن ادامه ›› ی خیلی خیلی رو و نمایان از میکروفن دستی توی صحنه ی اول بود که اول منو گیج کرد ولی به نظرم خیلی جذاب اومد که بازیگر و به طبع کارگردان خیلی علنی از میکروفن استفاده کرد و میکروفن رو به ما نشون داد و برای من تداعی چاقو و این بود که خیلی علنی و بی پروا شخصیت داره کارشو میکنه و سایر کاراکتر ها هم دارن ازش حمایت میکنن! ولی متاسفانه کیفیت بد باندهای سالن (تقریبا تمام سالن های ما از وحدت تا همین سنگلج دیگه بانداشون جون کار کردن نداره گویا و دوستان به جای تعویض باندهای سالن ها دستشویی هارو باز سازی میکنن فقط!!!) خلاصه کیفیت باندها حسابی حالمو بد کرد که خوشبختانه موسیقیی که از بانها پخش میشد فقط صحنه ی اول و آخر بود ! با شروع نمایش اولین چیزی که خیلی برای من جذاب بود لباس ها بود که باز هم به جای کلیشه ای که جدیدن توی تیاتر ما مد شده و استفاده از پارچه های فوق بی کیفیت و در نتیجه لباس های خشک و خراب و سیاه سفید هستش ، لباس های این نمایش بسیار خوش رنگ و حداقل به چشم با کیفیت بود و خود لباس هم نقش کاملی داشت و جای بازی زیادی به بازیگران میداد که انصافا بازیگران هم خیلی خوب این موضوع رو درک کرده بودن و خیلی جالب از این لباس ها استفاده میکردن ، موضوع بعدی فرم حرکات بازیگران بود که ابتدا خیلی منو سر ذوق آورد چون خیلی خیلی شبیه نقاشی های ایرانی بود و این موضوع اول منو خیلی تحت تاثیر قرار داد (البته بعد که پشت بروشور رو خوندم فهمیدم کارگردان خیلی روی این موضوع تحقیق کرده و خود این موضوع که بدون دونستن و شناخت کارگردان تونست این حس رو القا کنه بسیار جذاب بود)موضوع بعدی که نظرم رو جلب کرد استفاده ی درست از امکانات سنگلج بود و صحنه ای که در عین خالی بودن بسیار کاربردی و پویا طراحی شده بود و میزانسنهای خطی که از همون ابتدا این نکته رو روشن کرد که ما قرارِ یک کار مدرن شده ی ایرانی و ارجینال رو ببینیم ، مثلا ابتدای نمایش وقتی بازیگرا از پرده ها خارج میشدن از نقششون درمیومدن و دوباره که وارد پرده ها میشدن همون پز و نقش رو دوباره حفظ میکردن که من اول فک کردم بازیگر نمیدونه ما میبینیمش ولی وقتی یه مقدار گذشت خود این حرکت برای من تبدیل شد به یه حرکت جذاب و حتی یه جور فاصله ی فکر شده ! خلاصه این کار برای منی تیاتر کم هم نمیبینم چندتا چیز خیلی باحال داشت اولش این که قناعت یه کار ایرانی رو بهم نشون داد و بعد این فکر رو تو سرم انداخت که شاید واقعا تیاتر ما اینه و مدرن شده ی تیاتر های ما باید از این نقطه ها شروع شه نه از اجرای ایرانیزه شده ی بکت و مکبث که معمولا کارای بی هویتی هم از آب درمیان ، خلاصه کار بسیار استوار و با هویت بود ولی از این ها گذشته نباید نقش بازیگرارو نا دیده گرفت به نظرم ، چون انصافا تو کل اجرا انقدر غرق در لحظات کار بودم که واقعا یادم رفته بود این یه تیاتر و بازیگرا دارن بازی میکنن ! برای مثال کاراکتر تمبک زن با لباس زورخانه و عینک آفتابی حسابی منو یاد پاپ آرتهای خسرو حسن زاده انداخت و به قدری تمیز روی حرکات و ضرب های کار کرده بود که یکی از جذابیت های کار شده بود ! بازیگر کچلک به نظر من شاهکار نمایش بود ، در حدی کاراکتر قوی ساخته بود که توی تمام صحنه ها حضورش نقطه ی عطف صحنه ها شده بود انقدر روی ریزه کاریهای شخصیت کار کرده بود حتی یک ثانیه هم مخاطب رو رها نمیکرد واقعا (نمیخوام بیشتر توضیح بدم چون نمایش هنوز در حال اجراست و فکر میکنم باید دید این اجرارو) کاراکتر بعدی کاراکتر همه کاره ی کاخ بود ،با بازی فکر میکنم کتایون سالکی، که لهجه و بازیه خیلی خیلی مسلطی داشت مخصوصا توی صحنه هایی که باید شاه رو نگه میداشت که نیوفته ، واقعا هماهنگی عالی بود و ریتمایی که ساخته میشد هم بسیار جالب درومده بود ، شیرین زبونیه شاه هم به نوبه ی خودش خیلی به صحنه ها کمک میکرد ، همه میزانسن ها به نظرم یه جور نقاشیه ایرانی بود با مفاهیم ساده ی ایرانی مثل امضا کردن نامه ی قتل بعد نماز با اشک ... البته که ۵دقیقه ی آخر اجرا سیستم های گرمایشی سالن خاموش شد و تازه ما فهمیدیم چه نویز وحشتناکی رو داشتیم تا اینجای کار میشنیدیم ، من واقعا نمیدونم مسولین سالن ها سالی چندتا اجرا تو سالنشون میبینن ویا چیزی راجع به صدا میدونن یا نه ولی قطعا اگر میدونستن سیستم گرمایش حافظ و سنگلج اینها نبود بانها و اسپیکرها هم بهترکار میکرد! خلاصه که ببخشید اگر زیاد و بد نوشتم بذارید رو این حساب که من نه نویسنده و نه منتقد هستم و صرفا بعد از دیدن کار انقدر خوشم اومد و ذوق کردم که اولا حیفم اومد تو صفحه ای مثل این که حالا حالاها میمونه نگم کار چقدر خوب بود و این که امیدوار هنرمندای واقعیمون و هنرمندای جوونمون و گروه های نوپا یه مقدار بحث تبلیغات و مارکتینگشون رو جدیتر بگیرن تا کاراهای خیلی خیلی خوبی مثل این پروپیمون تر برن چون به نظر من وقتی یه هنری خلق میشه میتونه تو هر سطحی روی یکسری آدم ها تاثیراتی بذاره که با دیده نشدنش در حق اون آدما خیانت کرده! امیدوارم پرچونگی و قلم غیرجذاب منو ببخشید و واقعا خسته نباشید !
اولین چیزی که توی شروع نمایش خیلی نظرم رو جلب کرد استفاده ... دیدن ادامه ›› ی خیلی خیلی رو و نمایان از میکروفن دستی توی صحنه ی اول بود که اول منو گیج کرد ولی به نظرم خیلی جذاب اومد که بازیگر و به طبع کارگردان خیلی علنی از میکروفن استفاده کرد و میکروفن رو به ما نشون داد و برای من تداعی چاقو و این بود که خیلی علنی و بی پروا شخصیت داره کارشو میکنه و سایر کاراکتر ها هم دارن ازش حمایت میکنن! ولی متاسفانه کیفیت بد باندهای سالن (تقریبا تمام سالن های ما از وحدت تا همین سنگلج دیگه بانداشون جون کار کردن نداره گویا و دوستان به جای تعویض باندهای سالن ها دستشویی هارو باز سازی میکنن فقط!!!) خلاصه کیفیت باندها حسابی حالمو بد کرد که خوشبختانه موسیقیی که از بانها پخش میشد فقط صحنه ی اول و آخر بود ! با شروع نمایش اولین چیزی که خیلی برای من جذاب بود لباس ها بود که باز هم به جای کلیشه ای که جدیدن توی تیاتر ما مد شده و استفاده از پارچه های فوق بی کیفیت و در نتیجه لباس های خشک و خراب و سیاه سفید هستش ، لباس های این نمایش بسیار خوش رنگ و حداقل به چشم با کیفیت بود و خود لباس هم نقش کاملی داشت و جای بازی زیادی به بازیگران میداد که انصافا بازیگران هم خیلی خوب این موضوع رو درک کرده بودن و خیلی جالب از این لباس ها استفاده میکردن ، موضوع بعدی فرم حرکات بازیگران بود که ابتدا خیلی منو سر ذوق آورد چون خیلی خیلی شبیه نقاشی های ایرانی بود و این موضوع اول منو خیلی تحت تاثیر قرار داد (البته بعد که پشت بروشور رو خوندم فهمیدم کارگردان خیلی روی این موضوع تحقیق کرده و خود این موضوع که بدون دونستن و شناخت کارگردان تونست این حس رو القا کنه بسیار جذاب بود)موضوع بعدی که نظرم رو جلب کرد استفاده ی درست از امکانات سنگلج بود و صحنه ای که در عین خالی بودن بسیار کاربردی و پویا طراحی شده بود و میزانسنهای خطی که از همون ابتدا این نکته رو روشن کرد که ما قرارِ یک کار مدرن شده ی ایرانی و ارجینال رو ببینیم ، مثلا ابتدای نمایش وقتی بازیگرا از پرده ها خارج میشدن از نقششون درمیومدن و دوباره که وارد پرده ها میشدن همون پز و نقش رو دوباره حفظ میکردن که من اول فک کردم بازیگر نمیدونه ما میبینیمش ولی وقتی یه مقدار گذشت خود این حرکت برای من تبدیل شد به یه حرکت جذاب و حتی یه جور فاصله ی فکر شده ! خلاصه این کار برای منی تیاتر کم هم نمیبینم چندتا چیز خیلی باحال داشت اولش این که قناعت یه کار ایرانی رو بهم نشون داد و بعد این فکر رو تو سرم انداخت که شاید واقعا تیاتر ما اینه و مدرن شده ی تیاتر های ما باید از این نقطه ها شروع شه نه از اجرای ایرانیزه شده ی بکت و مکبث که معمولا کارای بی هویتی هم از آب درمیان ، خلاصه کار بسیار استوار و با هویت بود ولی از این ها گذشته نباید نقش بازیگرارو نا دیده گرفت به نظرم ، چون انصافا تو کل اجرا انقدر غرق در لحظات کار بودم که واقعا یادم رفته بود این یه تیاتر و بازیگرا دارن بازی میکنن ! برای مثال کاراکتر تمبک زن با لباس زورخانه و عینک آفتابی حسابی منو یاد پاپ آرتهای خسرو حسن زاده انداخت و به قدری تمیز روی حرکات و ضرب های کار کرده بود که یکی از جذابیت های کار شده بود ! بازیگر کچلک به نظر من شاهکار نمایش بود ، در حدی کاراکتر قوی ساخته بود که توی تمام صحنه ها حضورش نقطه ی عطف صحنه ها شده بود انقدر روی ریزه کاریهای شخصیت کار کرده بود حتی یک ثانیه هم مخاطب رو رها نمیکرد واقعا (نمیخوام بیشتر توضیح بدم چون نمایش هنوز در حال اجراست و فکر میکنم باید دید این اجرارو) کاراکتر بعدی کاراکتر همه کاره ی کاخ بود ،با بازی فکر میکنم کتایون سالکی، که لهجه و بازیه خیلی خیلی مسلطی داشت مخصوصا توی صحنه هایی که باید شاه رو نگه میداشت که نیوفته ، واقعا هماهنگی عالی بود و ریتمایی که ساخته میشد هم بسیار جالب درومده بود ، شیرین زبونیه شاه هم به نوبه ی خودش خیلی به صحنه ها کمک میکرد ، همه میزانسن ها به نظرم یه جور نقاشیه ایرانی بود با مفاهیم ساده ی ایرانی مثل امضا کردن نامه ی قتل بعد نماز با اشک ... البته که ۵دقیقه ی آخر اجرا سیستم های گرمایشی سالن خاموش شد و تازه ما فهمیدیم چه نویز وحشتناکی رو داشتیم تا اینجای کار میشنیدیم ، من واقعا نمیدونم مسولین سالن ها سالی چندتا اجرا تو سالنشون میبینن ویا چیزی راجع به صدا میدونن یا نه ولی قطعا اگر میدونستن سیستم گرمایش حافظ و سنگلج اینها نبود بانها و اسپیکرها هم بهترکار میکرد! خلاصه که ببخشید اگر زیاد و بد نوشتم بذارید رو این حساب که من نه نویسنده و نه منتقد هستم و صرفا بعد از دیدن کار انقدر خوشم اومد و ذوق کردم که اولا حیفم اومد تو صفحه ای مثل این که حالا حالاها میمونه نگم کار چقدر خوب بود و این که امیدوار هنرمندای واقعیمون و هنرمندای جوونمون و گروه های نوپا یه مقدار بحث تبلیغات و مارکتینگشون رو جدیتر بگیرن تا کاراهای خیلی خیلی خوبی مثل این پروپیمون تر برن چون به نظر من وقتی یه هنری خلق میشه میتونه تو هر سطحی روی یکسری آدم ها تاثیراتی بذاره که با دیده نشدنش در حق اون آدما خیانت کرده! امیدوارم پرچونگی و قلم غیرجذاب منو ببخشید و واقعا خسته نباشید !
محمدرضا (mohamadrezahis)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۲۶ مهر ۱۳۹۷
دیدن این نمایش منو یاد حرف یکی از اساتیدم انداخت که میگفت اگه همیشه طبق ارزشهات رفتار کنی همیشه حالت خوبه.
۱۶ بهمن ۱۳۹۷
دوست‌دارم
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۵۶۰,۰۰۰ نفر
+۲۸,۶۴۰ برنامه
+۹,۰۱۲,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۷,۶۴۴ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
