بازی ها و صحنه سازی بسیار خوب و زیبا بودن ولی نمایشنامه (حداقل ورژنی که اینجا در جشنواره تئاتر فجر 23 بهمن 97 ساعت 19:30 با بلیت ارزانتر 50 هزار تومانی در تالار وحدت اجرا شد) با اینکه داستان بدی نداشت و نقاط جالبیم داشت ولی برای مخاطب امروزی به نظرم بسیار چیپ و سطحی بود.
من خیلی سعی میکنم نکات نهفته در داستانا رو آنالیز و درک کنم ولی داستان این نمایش واقعاً خیلی نکات خاص و پیچیده ای نداشت و بیشتر یک موضوع خاله زنکی با سس اضافه و کمی اشاره به جوامع/خانواده‌های بسته‌ی مذهبی، محدودیت ها و سرکوب های زنان، و عقده ها و رفتارهایی که سرکوب و حکومت با ترس ایجاد میکنه بود؛ شاید اگر کل داستان رو به جای 2 ساعت و 30 دقیقه در 30 دقیقه اجرا میکردن هم چیز خاصی رو از دست نمیدادیم!

این نمایش بار دیگه به من ثابت کرد که اجراهای (هم تئاتر هم موسیقی) گران قیمت، ارزش هزینه ای که برای بلیتشون میشه رو ندارن و با این نوع قیمت گذاری، درواقع انتخاب کردن که مخاطبشون قشر باری به هر جهت باشه که فقط شبی میان برای خوش گذرانی و کمی خنده به جوک ها و غیره.