اولین چیزى که در شروع نمایش جلب توجه میکرد دکور و طراحى صحنه بود که از اول هم مطمئن بودم از سهیل دانش کمتر از این نمیشه انتظار داشت.
بازى ها خوب بود و با ورود میر سعید مولویان بهتر هم شد و این هم دور از ذهن نبود.
اتفاق بامزه اى هم در جریان اجرا افتاد که لو نمیدم که خودتون تجربه اش کنید.
در مورد متن نمایشنامه به نظر من نمایشنامه ى متوسطى بود.
موسیقى هایى که پخش شد عالى بود.
—————
در مورد سالن: خیلى خوب بود که نمایش راس ساعت شروع شد و تاخیر نداشت ولى متاسفانه تا نیم ساعت بعد از شروع همچنان اجازه ى ورود داده میشد و براى من و کسانى که ردیف اول سمت چپ بودیم واقعا ایجاد مشکل شده بود که گروه گروه با تشکچه از جلوى دید ما و بعضاً روى پاى ما عبور میکردند و کل تمرکز رو بهم میزدنند که واقعاً باعث شد چندین بار قصه از دستم در بره.
تماشاخانه ایرانشهر رویکرد بدى رو پیش گرفته چه در جشنواره تئاتر فجر و چه با ورود دادن هاى بى رویه.