علی اسماعیلی درباره این نمایش نوشت:
حسن بدری همه آن چیزی ست که یک تئاتر رئال باید داشته باشد.به بیانی دیگر ، به خوبی از تمامی امکانات تئاتر رئال بهره می برد. از جمله وجه مستند نمایش که خیلی خوب و ملموس فضای یک کارگاه تولیدی لباس و حال و هوای کارگرانش را بازنمایی می کند. همچنین نمایش حاوی زاویه دیده های احتمالا تازه ای برای تماشاگر است.
از طرفی نمایش صرفا به بازنمایی واقعیت نمی پردازد بلکه واقعیت خودش را می سازد که یادآور در انتظار گودوی بکت است.
در انتظار گودویی این بار رئال که لاجرم نمی تواند به انتظاری بی پایان ختم شود بلکه پایان دیدنی و پرمعنایی را رقم می زند.
و در نهایت نمایش واجد کارکرد اعتراضی سبک رئال در جامعه بسته ی ماست. با وجودی که در این کارکرد نمایش حتی می تواند شعاری باشد اما اینجا به رغم صراحت بیان و همچنین گهگاه حرف زدن بازیگر با تماشاگران، آن قدر طراحی نمایش و شخصیت حسن بدری باورپذیر است که هیچگاه شعاری به نظر نمی رسد.
فضای رویایی (کابوس) حسن بدری، طنزی بسیار دوست داشتنی و درخشان دارد که با همراهی موسیقی والبته بازی درخشان محسن خوینی‌ها در این نمایش حظ وافری برایم داشت.