این مونولوگ بسیار دلنشین رو با یه حس خوب تماشا کردم ،
بیشتر دیالوگها با احساس عجیب و واقعی ی عاشق هنر عجین شده بود که لذت بخش ترش کرده بود
و کاملا متناسب از جهات مختلف ترتیب داده شده بود،
حافظ جان هم در آخر خوش ترین بدرقه از سالن بود.
ای کاش و ای کاش ...
همه ما،
آنچه در اون حضور داریم و قرار انجام بدیم و مسئولیم
جدی بگیریم ،
ممنون از شما آقای مهدی حسینی نیا ،آقای زندیه و جناب افشاریان عزیز و عزیزان تدارکات که چنین تجربه ای رو محیا کردین
و پیشنهاد میدم ببینید و لذتش رو ببرید.