واقعیت و تخیل.... متاسفانه دیالوگا دقیق یادم نیس ولی نمایش خیلی قشنگ راجب این دو تا حرف زد یه جایی... اگه اشتباه نکنم دیالوگ نقش سندی بود... خدا وودی آلن رو بیامرزه!
ضمن اینکه آدمو میخندوند سعی میکرد اون واقعیت و خیاله رو هم تفکیک بده...
میزان‌سن‌ها نسبتا زیاد بود و جاهایی که تمپو بالا میرفت بازیگرا خیلی خوب بازی میکردند.
ای کاش بلندگو کنار پنجره میبود نه طرف دیگه سالن (: