زیر درخت تنومند سالهای پس از تو

گریه ام را خشک کرده ام

پوزخندم را قطع و زبانم را بسته

شاید که منفی بافی های ذهن بیمارم

دلیل نیامدنت نباشند...

و حتی خنده بی حد ذهن عریانم

به من گفت که تو شاید خوش ترین

آدم زمینی از وقتی که بی منی!

از: خود