میدانم به رسم تمام این سالها باز دیر خواهی رسید . نمی خواهم شاخه گلی در دست ، قطره اشکی بر گونه ، بیایی تا آن سنگ مرمر سفید که تنها نامم را یدک میکشد.
مخواه نبودنت را حالا که نیستم جبران کنی .من به تنهایی ِ این سالها خو کرده ام.
یادت باشد به آدرسم نامه ای پست نکنی حالا دیگر در آن حوالی کسی مرا نمی شناسد..مارال.بنی هاشمی