خسته نباشید به همه اعضای گروه. بعنوان مهمان کار رو دیدم و به قول معروف یه جورایی نمک گیر هم هستم. ولی با عرض پوزش، چند نکته:
ارائه هر نوع تفکر ، ایده، پیام،... وقتی در قالب یک دستان اعم از فرعی، اصلی، اقتباسی، برداشتی و ... باشه جذابیت پیدا میکنه و به قول معروف یه پی رنگ پر کشش میخواد که متاسفانه این شده پاشنه آشیل این نمایش. اگر هم نخوایم خودمون رو مقید به داستان بکنیم که کار سخت تر هم میشه و المانهای خودش رو داره و بگذریم.
طراحی صحنه ایستا و دست و پاگیر و تا حدودی دموده بنظر میاد و جای مانور و حرکت رو میگیره و کار بازیگرها رو حتی تصنعی هم میکنه و گرچه در کنار طراحی لباس ، انتزاع در هر دو دیده میشه اما معنای خاصی رو القا نمیکنه و در فضا سازی هم قوی عمل نمیکنه. بعنوان مثال با این همه تلاش برای انتزاع، یه قوطی کبریت بی خطر ایرانی و یک موتور گازی رنگ و رو رفته بین اینها چه میکنه؟ وقتی همه چیز سفید و تمیزه، میشه کبریت رو جلد گرفت و یه رنگ تمیز و غیر آبی هم به او موتور زد. یا حتی با چند تیکه چوب یه ابزار ساده دوچرخه مانند نشون داد تا تماشاگر بیشتر بمونه تو این فضا.
ایده ویدئو پروجکشن خوب بود و نوردهی باکس ها اگر فشار پا روی کلید لو نره بنظرم جذاب بود.
به هر حال دیدن سالنهای خالی و نیمه خالی خوشایند و توجیه پذیر نیست . من ارج مینهم به صفا و خلوص این گروه و امیدوارم جسارت این مهمان رو به صداقتش ببخشند. خسته نباشید به تک تکتون.