کار نسبتا ضعیفی بود. نمایشنامه ترکیب مناسبی از تراژدی و کمدی داشت، اما محتوای قدرتمندی نداشت. دقایق اولش فوق العاده حوصله آدمو سر میبره. بعضی جاها نمک شوخیها زیاد میشه. بعضی جاها هم به زور میخواد مخاطب رو وادار به همدردی کنه —از ضجه های غیر گیرا گرفته تا موسیقی پس از باران و از کرخه تا راین و غیره. خواننده زنده هم ایده خوبیه، اما نوعی رشوه به بینندست و باید یا توسط یه بازیگر اجرا بشه و یا در طول اجرا توسط خواننده. نور و دکور خوبی داشت. ایده نمایشنامه پتانسیل خیلی زیادی داره؛ از درد و رنج و فداکاری شهدا و خانواده هاشون آدم هر قدر هم که بگه کم گفته، اما متن نتونست به خوبی مطلب رو برسونه. شاید یکی از دلایلش تعدد موارد بود. دلیل دیگشم عدم توانایی کافی در توصیف احوال بود. امیدوارم کارهای بعدیشون بهتر باشه.