سرباز که بودم زمان آموزشی.
روزنامه‌های روز را به روش‌های مختلف توی پادگان تهیه میکردم ،انتهای کلاس عقیدتی مینشستم و با چنان اشتیاقی می‌خوندم وصف ناشدنی.(باقی وقت نمیشد یا کلاس عملی بود یا رژه)
مهم نبود موضوعیت داخل صفحه چی بود،می‌خوندم که احساس کنم از دنیای بیرون خبر دارم،زندگی جریان داره و حال من همچنان خوب است.
یاد اون روزها افتادم چون الان خواندن مطالب تیوال این چند روز به همان صورت برایم خوشایند بوده.
همین.
دیدن و نوشتن راجع به اجراها را ادامه دهید
دم شما گرم