چه جالب.چند روزه مدام این دیالوگ میاد تو ذهنم

چه خوش روزی که، روی کشتی نجات شناور بر دریا نشسته، با همراهی دو تا از انگشت‌ها، این رو داد بزنیم و رو به مخاطبش و راهمونرو بکشیم و بریم یه جای بهتر

من اما چراغم اینجا میسوزد...