من معمولاً از سینما که میام بیرون دوست دارم درباره فیلم بحث کنم. اما بعد از این فیلم، اصلاً دوست نداشتم با کسی حتی حرف بزنم که حس خوبم از بین نره.
این هنر آقای صحت بوده که فیلمی با محوریت موضوع مرگ و کینه و غم رو انقدر جذاب و دوست داشتنی به تصویر بکشه. به نحوی که حتی یک قطره اشک از چشم مخاطب نیاد. بهتر بگم، بنظرم توی این فیلم زندگی بیشتر از مرگ جریان داره