پارسال همین روزها برای تعدادی از بچه های تیوال یه شور و شوق خاصی داشت در حدی که به حماسه چهارم تیر معروف شد.
آغاز این حماسه هم با دعوت آقای خطبیی از تیوالی ها برای نشست بعد از تئاتر بود و همین دورهمی با حضور دوستان و عوامل کار خاطره یه شب به یادموندنی رو در ذهن همه ما ساخت. این اتفاق مصادف با آغاز رسمی فعالیت انجمن حمایت از تماشاگران هم شد.
راستش وقتی حال و هوای پارسال به یادم میاد بغض تلخی از دلتنگی به گلوم می شینه.
کی فکرشو میکرد که در ابتدای تابستون نفس تئاترمون اینقدر سرد باشه.
همیشه میگم نمی‌دونی آخرین بار کی هست همه تلاشت رو بکن از حال، لذت کامل رو ببری تا بعدا جای حسرتی برات نمونه و هربار با این مدل اتفاقات این شعار زندگیم پر رنگ تر میشه.
امیدوارم بهار این زمستون زودتراز راه برسه که بی اندازه بعد از مسخ تئاتر مشتاق دیدار و دورهم بودنمون هستم.