نوشته های کهبدتاراج ویژگی خوبی که داره این که اگرروایت داستان دهه 50 باشه به زمان حال هم ربط داره، مونولوگهایی که قوی واقعی جذاب بدون رنگ ولعاب واداهای فلسفی تماشاگرو به فکرفرو میبره یاماها هم مثل جوادیه با مونولگهای حرف دار بازیهای قوی وکارگردانی خوب متن خوب ودلنشینش رو تبدیل به نمایشی کرده که از یاد مخاطب نمی ره مگه از یه تیاتر چی میخوایم بیشتر از اینکه بخندونه بگریونه و فکرمونو درگیر کنه وبرامون سوال ایجاد کنه خیلی مونولوگ موندگار داره مثلا مادام میگفت وقتی کسی به حرفت گوش نمیده کاری رو بکن که همه ازش میترسن یاماها رو از دست ندید واقعا باارزش برای وقت گذاشتن عالیه عالی