یک نمایش پر از نماد، که با توجه به اینکه هیچ دیالوگی در میان نبود باعث سردرگمی تماشاگر می شد.
روند یکنواخت اجرا (به جز یک نقطه عطف) باعث خستگی و بی حوصلگی تماشگر می شود که در وسط اجرا (قبل از نقطه عطف) این خستگی به وضوح در چهره تماشاگران دیده می شد.
ایده ی جالبی بود و زحمات فراوانی برای اجرا کشیده بودند.
در کل به کسایی که به عنوان «فقط» یک دوستدار تئاتر و تماشاگر اجرا دنبال می کند توصیه نمی کنم مگر اینکه عاشق نمادگرایی باشد.
خسته نباشید خدمت گروه اجرا