خوشحالم فرصت شد در آخرین روز این نمایش ببینم. وودی آلن با طنزی فلسفی عناصر تئاتر و عوامل سازنده‌اش را به چالش کشیده و با آن شوخی می کند. نمایش نامه خدایان با نوشته ودی آلن ، پر از نمادها پست مدرن است.چرخه ها تکرار بازی در بازی ، بازی استیج تئاتر آتن در استیج تئاتر نیوریورک و صحنه نیوریوک در اسیج تهران(تماشاخانه ملک) ، چرخه ها تو در تو مانند فیلم inception بود. این پیام میداد که تماشاچان خود بازیگر نقشهای زندگی خود هستند. برای القاء این حس، تعامل صحنه با تماشا چیان توسط بازیگران بین بین تماشیان صورت گرفت و بازیگران ،تماشاگران مخاطب قرار میداند. علاوه بر اینکه بازیگران نقشها تو در تو داشتند ، نویسندگان نیز حالت زیر مجموعه ای (تو در تو ) داشتند.نویسنده صحنه آتن خود توسط نمایشنامه نیویورک نوشته شده بود و آن نیز توسط ودی آلن نوشته شده بود. پیوند این سه صحنه توسط بازی برده( آقای مداح) بسیار خوب صورت گرفت. نویسنده بزرگ این مجموعه زئوس است ، نویسنده که خود در صحنه اول یک نقش است و توسط یک نویسنده کوچک نوشته شده است. اما در چرخه تکرار در این دایره نویسنده بزرگ است. حتی این نویسنده بزرگ (زئوس ) میتواند بمیرد در دیدگاه آتئیسم پسن مدرن، اما چرخه بینهایت این دایره همچنان پایدار است و روایت داستان همچنان نقل میگردد. وودی آلن در پاسخ به این سوال است، که آیا خدایی وجود دارد؟ نویسنده بزرگ زئوس را با ظنز(با جریان برق) میکشد. سوالات فلسفی بارها در صحنه پرسیده میشود که " آیا من وجود دارم یا من حقیقی هستم؟ یا بهتر این این طور سوال کنیم نویسنده زندگی من کیست؟ در انتها نمایش ودی آلن پاسخ میدهد، زمانی که از این در تئاتر خارج میشوی میتوانی نویسنده خودت باشی و نقش نویسندگان دیگر (چه بزرگ چه کوچک ) را بازی نکنی.
باتشکر از بازی خوب دوستان بعد چند ماه نرفتن تئاتر (به دلیل کرونا) خیلی لذت بردم از بازی بازیگران و نویسنده و کارگران و موسیقی صحنه ،حس خوبی داشتم . خیلی ممنون