تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
مجموعه تئاتر لبخند
تماشاخانه ملک
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
تماشاخانه طهران
بلک باکس ایران مال
خانه نمایش داSB > com/org | (HTTPS) localhost : 20:13:17
""شایسته‌سالاری"" اصطلاحی است که شاید بیشتر در حوزه مدیریت اجرایی معنا و مفعوم داشته باشد.
البته به نظرم کارکرد و کاربرد این اصطلاح، جایی فراتر از حوزه مدیریت‌های اجرایی است و اصولا "شایستگی" استفاده از آن در همه حوزه‌های اجتماعی، فرهنگی، مدیریتی، خانوادگی و ... ضروری است. چیزی که جای خالیش به شدت در ذوق می‌زند!
چرا می‌گویم ""در ذوق می‌زند" چون زمانی که در همه ابعاد زندگی‌مان "شایسته‌سالاری" را نادیده می‌گیریم و متر و معیارمان در حد و اندازه‌ای احمقانه تنزل پیدا می‌کند، قطعا تصویر باقیمانده چیزی است که از شدت زشتی و پلشتی، در ذوق بیننده می‌زند!
البته بماند که منظورم چه بیننده ای است!!!
بیننده فهیم یا بیننده نادان!!!
اما چرا چسبیده‌ام به این مفهوم؟!
در این مدت اخیر؛ چند مورد کالای تقریبا هنری با قیمتهای بسیار مناسب به چند پیج اینستاگرامی سفارش دادم ... دیدن ادامه ›› که همه در نهایت ظرافت و زیبایی و دقت سازنده به دستم رسید.
آنقدر ظریف و زیبا که دوست داشتم چند برابر قیمت توافق شده به آنها بپردازم.
از طرفی تصادفا چند پیج دیگری را دیدم که در ازای مبالغ کلان! تبلیغ شما(اعم از کسب و کار و بلاگر بودنتان در هر حوزه‌ای) را استوری می‌کنند!!! و تنها نقطه قوتشان این است که مثلا با دهانی به پهنای مساحت دریای خزر؛ لقمه در دهان می‌چپانند و به به و چه چه می‌کنند و یا مثلا اینکه بعد از ازدواج در سن هیجده سالگی؛ دوسال بعدترش مادر شده‌اند و از دوران سونوگرافی و ... تا زایمان و الی‌الابد بچه را به اشتراک می‌گذارند و از بچه‌دار شدنشان پول درمی‌آورند!!! و البته به نظرم تنها فرقشان با سردسته کودکان کار سر چهارراه‌ها این است که اینها پدر و مادرهای شیک‌تری هستند؛ وگرنه که اصل قضیه همان گدایی و کاسبی است!!!
و قِس علی هذه تا دلتان بخواهد در دنیای رنگین اینستاگرامی!!!
اینجاست که نادیده گرفتن "شایسته‌سالاری" به شدت چشم را می‌زند و آزار می‌دهد.
وقتی هنر دستان هنرمندی را نادیده می‌گیریم و حاضر نیستیم حمایتی کنیم؛ در عوض دنبال جفنگیات فلان بلاگر و خزعبلات بهمان بلاگر هستیم و عدد حمایتی‌شان را به چندهزار و چندمیلیون می‌رسانیم؛ قطعا متر و معیارمان در خصوص ""شایسته‌سالاری"" خیلی احمقانه تنزل پیدا کرده است...
پ.ن: این فقط یک هم‌صحبتی بود که بعد از مدتها در تیوال به اشتراک گذاشتم... ولاغیر...
-پرند محمدی -
پوریا صادقی (spouria)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
پوریا صادقی
از ۲۷ آبان ۱۳۹۷
خانم محمدی عزیز، سلام
دلتنگ دیدار خودتون و مخصوصا شنیدن صداتونم
که شنیدن صداتون یعنی تیاتر رونق گرفته
شایسته سالاری در ایران موضوع آسیب دیده ایه. و ما در حال ترمیم این آسیب هستیم. چطور؟
برای انتخاب شایستگی، باید متر و معیاری داشته باشیم که نداریم. برای مثال تقریبا هیشکی نمی دونه پنیر چدار چه مزه ایه! یا پارمژان ... دیدن ادامه ›› یا گودا! چرا؟ برای اینکه تقریبا کسی نخورده و چیزی که در ایران به عنوان این پنیرها عرضه میشه، هیچ ربطی به پنیر واقعی نداره!
همین موضوع راجع به خمیر یا کالباس و سوسیس و غیره صادقه. در نتیجه کسی طعم پیتزای واقعی رو نچشیده تا بخواد ذائقه یا سلیقه ای براش ساخته باشه. برای همین هر مخلوطی از اینها که کمی برشته بشه، پیتزا تلقی میشه. ما هم در ناخوداگاه می دونیم که قدرت تشخیص پیتزای خوب رو‌نداریم و نیاز داریم یکی بهمون بگه. و اون “یکی” میشه کسی که اکثریت بهش اعتماد دارن. و این برای همه چیز صدق میکنه. لباس، لبنیات، ماشین، سفر و…
و ما از کساییکه اکثریت بهشون اعتماد دارن، آسیب دیدیم. آسیب عمیق. آخرین بارهاییکه که همه به یک‌نفر اعتماد کردیم یا مطمین بودیم داریم کار درست رو انجام میدیم، آسیب دیدیم و هنوز داریم به سنگین ترین شکل، بهاشون رو‌میدیم. برای همین به قوه ی شایسته شناسی خودمون هم اعتماد نداریم و مدام تغییرش میدیم تا حدی که به سطح اینفونسرها اوردیمش پایین. و زمان میبره تا بتونیم دوباره ذائقه و سلیقه ای شکل بدیم و پاش وایسیم.
رفتارمون احمقانه‌نیست، رفتاری در جهت بقا و‌تکامله. فقط الان تقریبا تو پایین ترین سطحش هستیم. ما فقط مایوس و آسیب دیده ایم.
بازم مصاحبه بگیرین برامون
دلتنگ دیدار خودتون و مخصوصا شنیدن صداتونم
که شنیدن صداتون یعنی تیاتر رونق گرفته
شایسته سالاری در ایران موضوع آسیب دیده ایه. و ما در حال ترمیم این آسیب هستیم. چطور؟
برای انتخاب شایستگی، باید متر و معیاری داشته باشیم که نداریم. برای مثال تقریبا هیشکی نمی دونه پنیر چدار چه مزه ایه! یا پارمژان ... دیدن ادامه ›› یا گودا! چرا؟ برای اینکه تقریبا کسی نخورده و چیزی که در ایران به عنوان این پنیرها عرضه میشه، هیچ ربطی به پنیر واقعی نداره!
همین موضوع راجع به خمیر یا کالباس و سوسیس و غیره صادقه. در نتیجه کسی طعم پیتزای واقعی رو نچشیده تا بخواد ذائقه یا سلیقه ای براش ساخته باشه. برای همین هر مخلوطی از اینها که کمی برشته بشه، پیتزا تلقی میشه. ما هم در ناخوداگاه می دونیم که قدرت تشخیص پیتزای خوب رو‌نداریم و نیاز داریم یکی بهمون بگه. و اون “یکی” میشه کسی که اکثریت بهش اعتماد دارن. و این برای همه چیز صدق میکنه. لباس، لبنیات، ماشین، سفر و…
و ما از کساییکه اکثریت بهشون اعتماد دارن، آسیب دیدیم. آسیب عمیق. آخرین بارهاییکه که همه به یک‌نفر اعتماد کردیم یا مطمین بودیم داریم کار درست رو انجام میدیم، آسیب دیدیم و هنوز داریم به سنگین ترین شکل، بهاشون رو‌میدیم. برای همین به قوه ی شایسته شناسی خودمون هم اعتماد نداریم و مدام تغییرش میدیم تا حدی که به سطح اینفونسرها اوردیمش پایین. و زمان میبره تا بتونیم دوباره ذائقه و سلیقه ای شکل بدیم و پاش وایسیم.
رفتارمون احمقانه‌نیست، رفتاری در جهت بقا و‌تکامله. فقط الان تقریبا تو پایین ترین سطحش هستیم. ما فقط مایوس و آسیب دیده ایم.
بازم مصاحبه بگیرین برامون
۰۸ آبان ۱۴۰۰
دوست‌دارم
( ۲ )
پاسخ
سلام پرند جونم
قلم قوی و حرفه ای داری عزیزم، باعث افتخاره با هم تعامل کنیم.
خیلی خوشحالم پیدات کردم دوست هنرمندم.
با احازت متنتو با ذکر اسمت تو پیجم می زارم.
هوارتا بوس
قلم قوی و حرفه ای داری عزیزم، باعث افتخاره با هم تعامل کنیم.
خیلی خوشحالم پیدات کردم دوست هنرمندم.
با احازت متنتو با ذکر اسمت تو پیجم می زارم.
هوارتا بوس
سلام دوست عزیز
بزرگوارید و این نگاه لطف شماست⚘⚘
بزرگوارید و این نگاه لطف شماست⚘⚘
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۶۰۵,۰۰۰ نفر
+۲۹,۱۰۰ برنامه
+۹,۲۷۴,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۸,۲۴۷ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
