درباره نمایش «صفر درجه سانتی‌گراد زیر صفر» کاری از شادی اسدپور

عصیانی از کالیگولا
ایران تئاتر- مهران رنج بر: تجربه کردن، حمله عامدانه‌ای است بر واژه مهمی به نام ناشناخته. ناشناخته‌ای که در امر واقع-که فلسفه و روانشناسی‌اش پیش‌تر درکلامِ لاکان بوده است- تعریف می‌شود.

درواقع، تجربه پس از وقوع و بالفعل شدن، دارای تعریف و اصول می‌شود. شکل می‌گیرد و برای خود سرپناه ... دیدن ادامه ›› پیدا می‌کند.

تئاتر تجربی و لابراتواری، مفهوم و ارتباط تازه‌ای را کشف می‌کند. به لحاظ استاتیک کاملا فرم‌های انقلابی را دنبال می‌کند و منتقد تئاتر کلاسیک به معنای زیبایی‌شناسانه می‌شود. درواقع هنرجوی آموزشگاهی، در این نوع از تئاتر، آموزش می‌بیند که در مرحله اول ساختار کلاسیک را بشکند و به دو کلیدواژه مهم دست پیدا کند:

۱ . تفاوت

۲ . همکاری

نمایشی را دیدم که با چندین هنرجوی تئاتر به نویسندگی و کارگردانی شادی اسدپور، روی صحنه آمده بود و عصیانی از کالیگولا را نشان می‌داد. برای من خوشایند بود که در بدترین شرایط اقتصادی و سلامت و بدترین شکلِ اجتماعی، نمایش روی صحنه زنده مانده و لابراتوار برای هنرجویِ مجنون، هنوز کارکرد دارد.

فرم و محتوا در بازیگرانی که بیست و چند ساله‌اند، به صادقانه‌ترین شکل ممکن ایجاد شده و کارگردان تمام آنچه را که در حافظه عضلانی و ذهنی خود داشته است به عینیت تبدیل کرده است. یک اثر هنری و یک محصول جمعی را باید با شرایط زمانه‌اش سنجید. شرایطی که عرصه را به هنرمندش تنگ می‌کند و حتی غذای معده‌اش را در نمی‌یابد، چه برسد به تغذیه روح و روانش.

لذا طبق مباحث مختصر صدرالذکر، به عنوان یک مخاطب، رنجِ کالیگولاییِ خوبی را میان لابراتوار شادی اسدپور در تماشاخانه دیوار چهارم دیدم.


یادمان نرود که بهمن محصص می‌گفت: هنر مدرن با درهم شکستن قوانین، بسیاری را خوراک داد که در غیر این صورت از گرسنگی می‌مردند.

یاحق
مهران رنج بر

https://theater.ir//fa/148592