حقیقتش جز معدود اجراهایی که عامدانه در موردشون نمی‌خونم تا تازگی حفظ بشه برام، در غالب موارد جمع‌بندی و جمع‌آوری اطلاعاتی از نمایش برام جذابه.
برای جمع‌بندی نمونه‌ی اخیرش نمایش خانم آدینه در تیاتر شهره. خب پیگمالیون رو خوندم قبلا و مکثی هم در مورد برنارد شاو داشتم مدتی و بعد متوجه شدم فیلمی موزیکال هم دهه هفتاد گویا ساخته شده از اون.
بعد تازگی‌ها دیدم خانم آدینه از روی نسخه‌ی موزیکال نمایشی رو اجرا برد. البته هنوز نمایش رو ندیدم اما اثر پیگمالیون(pygmalion efect) موضوعی شناخته شده است چه در حوزه‌ی اجرای تئاتری و چه در حوزه‌ی نظری به ویژه روانشناسی. خب الان این نمایش باید ببینیم چه چیز جدیدی برای ارائه داره. از طرفی نام "بانوی زیبای من" یا "بانوی محبوب من" اینقدر آشنا هست که ذهن حرکت کنه به سمت خاستگاه اولیه‌اش، سمت ... دیدن ادامه ›› برنارد شاو با طنز خاص خودش، سمت پیگمالیون و اساطیر یونانی و...
درباره‌ "قتل در کاخ" هم البته همین‌طور.

گمونم سه وضعیت می‌تونه پیش بیاد در حالت پیش از تماشا
یا داده‌ها و طالاعاتی موجود هست درباره‌ی نمایش، مثل اینکه مکبث اجرا بشه یا رستم و سهراب. خب تقریبا یک اطلاعات و اشرافی قاطبه‌ی مخاطبین تئاتر دارن.
یا اطلاعات کامل نیست اما در یک رابطه بینامتنی و پیرامتنی با متن ارتباط برقرار میشه و در ادامه کامل میشه.
یا اساسا هیچ معرفت پیشینی وجود نداره و ممکنه از سر کنجکاوی یا علاقه سراغ نمایش و اجزای اون بریم که گاهی خیلی جذاب میشه:)
اینها البته دقیقا در نقطه‌ی آغازه و لایه‌ی نخست مواجهه به عنوان مخاطبه و اگر قرار باشه از موضع جدی‌تر و نقد به نمایش نگاه بشه طبیعتا استراتژی فرق می‌کنه و شیوه و دستگاه استدلالی خودش رو می‌طلبه.

?❤️?