خسته نباشید میگم به گروه درجه یکتون?
من فکر میکنم که میزانسن ها خیلی حس ساختمان و منزل رو به من القا نکردن،درست برعکس بازی بازیگرها که دائما همسایه بودن رو به من یادآور میشدن!!
بازی ها روان بود اما در مواجهه با شخصیت خیالی همه ی بازیگر ها اشکال داشتن چون هرکس به نقطه ی خاصی نگاه میکرد بالاخره ما نفهمیدیم این دوست عزیزِ خیالی کجاس!!!
اون صدای اذان یا...که در ابتدا پخش شد بنظرم کمی داستان رو اسپویل کرد چون همه فهمیدیم که قراره مرگی اتفاق بیفته....
رنگ لباس ها خوب انتخاب شده بود اما طراحی لباس ها نه متاسفانه!!