زن پریشان: ما چه تنها هستیم. این جهان جهانِ بی حاصلی است. من هر روز صدای سقوط زمین را در گرداب نیستی ابدی می شنوم. آیا باور کنم سرانجام نجاتی در راه است؟ کاش می توانستم باور کنم ... من هر روز با تردید به خود می گویم: شاید عاشقان و شاعران بتوانند این جهان را نجات دهند ...