بانوی محبوب من،
چقدر خوشحالم که تصمیم گرفتم این تئاتر عالی رو ببینم و امشب موفق به این کار شدم. اثری از آلن جی لرنر، اقتباس شده از نمایشنامه تاثیرگذار جرج برنارد شاو با نام دختر گلفروش یا پیگمالیون، در دستان خانم گلاب آدینه و با کارگردانی خلاقانه و بی نقص ایشون، براستی به اثری جذاب و خیره کننده تبدیل شده که در تئاتر ایران کمتر دیده شده. به نظرم میشه کارگردانی دقیق خانم آدینه رو با کارگردانی های بی نظیر استاد سمندریان فقید قابل مقایسه دونست. نورا هاشمی در نقش الیزا دولیتل، چیزی فراتر از بسیار خوبه، او واقعن حیرت انگیزه، خیره کننده اس. متعجبم که چطور تا الان تونسته ندرخشه!! رضا عمرانی کاربلد هم لحظه ای از نقشش عقب نمی مونه. جلیل فرجاد محترم و امیر غفارمنش دوست داشتنی هم نفس کم نمیارن و پا به پای دو کاراکتر اصلی کارشون رو بدرستی انجام میدن. میزانسن، طراحی صحنه و لباس و بازیگران فرعی بی تعارف همگی عالیند. موسیقی و گروه موسیقی که گاهی به عنوان بازیگر هم خودی نشون میدن، بسیار درخشانند. در مورد نکات قابل توجه کارگردانی خانم آدینه زیاد میشه نوشت که در این مختصر نمی‌گنجه. در پایان باید گفت، نمایش بانوی محبوب من، با موضوع جذاب و تم تاثیرگذاری که داره، بیرون از سالن هم دست از سر مخاطب بر نمی‌دارد.