من CPU مغزم نیم سوز شد، بخار بلند میشد از سرم، اینقدر که سعی داشتم همه چیو به هم ربط بدم و هی نمیشد
چه خوب گفتند جناب بهکام: چگالی سنگین صحنه مخاطب را در بلعیدنی برمودایی نگاه می دارد؛!! از این دقیق تر نمیشه فضای این نمایش رو توصیف کرد
منو غرق کرد، رک بگم زمانی که پامو گذاشتم بیرون جز چندتا نماد و کد چیزی دریافت نکردم؛ اما به جرات میتونم بگم بازی ها، موسیقی، ایده، فرم در حد بوندسلیگا بود، البته الان بوندسلیگا چنگی به دل نمیزنه پرمیر لیگ!
منو مجبور به نشخوار تفکراتم میکنه و این ستودنیه برای من.
نقدهای عزیزان باتجربه تر رو خواهم خوند، اندک مطالعه ای خواهم کرد
و قطع به یقین دوباره به تماشای این نمایش unique خواهم نشست.
بعد اجرا افتخار همصحبتی و گپ گفتی با دوستان داشتم و صحبتی مفصل تر با جناب کیانی که خیلی به فهمم و رهایی از این پریشان حالی بعد نمایش کمک کرد؛ دوباره تشکر ویژه آقای سید محمد حسن.

واقعا دمتون گرم بابت ساختن این کار و از ته دل یه خسته نباشید جانانه بهتون میگم