شب دوم نمایش رو دیدم و در مجموع راضی از سالن بیرون اومدم، خب هیچ نمایشی نیست که صد در صد نظر همه رو جلب کنه و میزان نسبی رضایت به سلیقه شخصی هرکسی بر می گرده، اما من فضای کلی کار رو دوست داشتم و به نظرم تونسته بود اون حس و حال غم و یاس و سرمای حاکم بر خانواده رو به مخاطب منتقل کنه، بازی ها یکدست نبود و بعضی بازیگران بهتر از بقیه بودن مخصوصا آنیش دختر خانواده که بازیش از همه بهتر بود، کاملا باورپذیر و به اندازه، موسیقی کار رو دوست داشتم و همچنین طراحی صحنه، و به شخصه از پایان بندی نمایش هم لذت بردم و به نظرم پایان جالب و متفاوتی داشت، بازی ها (غیر از آنیش) جا دارن که قوی تر و یکدست تر از این بشن و اگه به این مورد توجه بشه سطح نمایش بالاتر میره، ضمنا برای اولین بار بعد از چند سال اجرا دیدن تو سالن سپند دیشب دقیقا راس ساعتی که رو بلیت زده بود ورود رو اعلام کردن و من اینقدر سورپرایز شده بودم که باورم نمیشد!! امیدوارم این روند ادامه پیدا کنه و دوران تاخیر های بیست دقیقه تا نیم ساعته سالن سپند برای همیشه به سر رسیده باشه.