هربار گل میکارد سید جان گاهی بیگانه میشویم از هرچه تاتری که دیدیم با تاتر بیگانه اش گاهی شکوفه های گیلاس همچون طعمی تازه و ترش در مغزمان میترکد . تاتر شکوفه های گیلاس رو باید دید فهمید و واقعا هنر سکوت و تماشاچی بودن داشت . این کار ۴ شخصیت اصلی داشت زن ،مرد، تماشاچی و سایه ،سایه ای که درون هر انسان بود که از او سوال میپرسیدگاهی امر میکرد و گاهی باز میداشت حتی بازداشتن در ماندن روی صندلی تیاتر و سکوت کردن . این تعلیق بین این چهار شخصیت میگشت گاهی تماشاچی میشد بازیگر و بازیگردان و دیوار چهارم میشد صحنه گاهی از سوی صحنه دیوار چهارم میشکست در صندلی کنارت مینشست و همه پرسشهارو ازت میپرسید . ممنون از کلیه تیم اجرایی و کارگردانی این نمایش فکور🙏❤

خوشحالم که شما دوست داشتین و سید جان براتون گل کاشتن، ولی این متن جواب انتقادِ شکلی من نیست متاسفانه. حذف بازیگرها رو که گفتم بالاتر، حالا یه قدم جلوتر میام. حتی میزانسن رو هم حذف کن، یعنی پل و حتی موسیقی رو هم حذف کن، فقط و فقط دیالوگها رو روی پرده، مث اسلاید اموزشی نمایش بدین، به هیچ عنوان تغییری در ریتم کار اتفاق نخواهد افتاد و محتوا هم متفاوت نخواهد شد. یعنی کارگردانِ فکور، اثر نمایشی ساخته، که شما همه عناصر پایه ای هنر تئاتر و ازش بگیر، اما محتوا و ریتمش مث قبل میمونه. خلق محتوا، بدون هیچگونه خلاقیت در فرم. این هرچی هست، تئاتر نیست؛ برای من.
اما اینکه شما لذت بردین خوشحال کننده است.