""آلنده نازنین"" را دوست داشتم، اسماعیل گرجی را بیشتر...
نیمه اول نمایش به این فکر میکردم که من چقدر کارای قبل برهمنی و ازین کار بیشتر دوست دارم،یا کاش الان بجای این نمایش "زندگی در تیاتر" اجرای مجدد میرفت و لذت میردیم، ولی رفته رفته هرچه به پایان کار نزدیک میشدیم کار قوی تر و پر کشش تر میشد و در لحظات آخر میخکوب کننده
بنظرم آلنده نازنین از کارهای قبل این کارگردان یه سر و گردن پایین تر بود ولی در مقایسه با سایر نمایش ها عالی بود، لذت بردم
** بازیگر اگر بازیگر باشه تو تنگ ماهی ام میتونه غرق بشه**

تیوال عزیزم با بغض بعداز مدتها روی دیوارت چیزی مینویسم
تیوال جان ، چه عشقی و چه رفاقتهایی که بواسطه تو در زندگی من اتفاق افتاد و که با ازدست دادنشان نتوانستم پامو تو سالنهای تیاتر بگذارم،
آلنده نازنین دومین تیاتری بود که بعد از بک تو بلک منو به زندگی عادی برگردوند:)