فرم ،شخصیت تازه ای به محتوا می‌دهد. با دیدن نمایش عدم بار دیگه این تئوری برایم پر رنگ تر شد، عدم با توجه به متنی که داشت می‌توانست خیلی راحت شبیه کارهای مذهبی کلیشه ای که در حوزه هنری اغلب می‌بینیم شود. اما احسان نگهبان با ایده های اجرایی متفاوتی که داشت عدم رو تبدیل به اثر کرد. چند بازی درخشان در عدم دیدم که تبریک میگم بهشون . شخصیت امید . شخصیت پدر امید. شخصیت پسر هوادار فوتبال.و زن افغان . بازی های درستی داشتند.
طراحی نور جسورانه کار رو دوست داشتم.
در کل من رو شگفت زده کردید. پیشنهاد میکنم همه کسانی که آثاری درمورد توسل به ائمه می‌بینند و بیشتر ازین موضوع زده میشن با فرم های کلیشه ای این آثار. عدم رو بینند تا نظرشون عوض بشه . منتظر کارهای بعدیتون هستم