نمایش سیر صعودی دارد و باید کمی شکیبایی داشت برای تماشای آن ، ابتدا گمان می‌رود یک اجرای مینیمالیستی و مدرن ( با توجه به دکور و شخصیتها) از ریچاردسوم خواهیم دید ولی بعد از صحنه اول کارگردان پا را فراتر می‌گذارد و تبدیل به اجرا پست مدرنیستی می‌شود و این تا شکستن دیوار چهارم ‌و بداهه پردازی ناب پیش می‌رود و تمام قوانین از پیش تعیین شده را درهم می‌شکند و حتی جهان برساخته خود نمایش را نفی می‌کند.
شناخت صحیح از نمایشنامه شکسپیر و درک جهان پست‌مدرن ، این نمایش را با حفظ امر سیاسی نمایشنامه اصلی توانست به زمان دیگری منتقل کند ، که نویسنده و دراماتورژ موفق بوده‌اند.
بازیگر نقش ریچارد چه در حضور و چه در بداهه پردازی موفق بود، به عنوان اولین شب اجرا کمی مشکل بیان و صدا وجود داشت که امیدوارم به زودی رفع بشود و در اجراهای شب‌های بعدی اثر نمود بیشتری داشته باشد و جزئیات چه در طنز و چه در وقوع لحظه بهتر دیده شود.