سومین شب از اردی بهشت ماه چهارصد و دو فرصتی فراهم گردید اثری تماشا شود که نگارنده یک و سال و کمی بیشتر خود نیز در این تجربه در جایگاه بازیگر حضور داشته است. نگارنده در این اجرا همزمان فیلم بازی خود را در سقف سالن اجرا می بیند. تماشاگر اکنون، خود بازیگر قبلی را می بیند، خودی که دیگر خود نبود. و اینچنین تجربه ای تجربه ی نخستین ش بود. تجربه آن چیزی ست که برای هر مخاطب به شکل خاص خودش رقم می خورد. اجرایی تجربی که به راستی بهترین تعبیر برای ش همانی ست که در مقدمه ی کتاب « تئاتر تجربی » لحاظ گردیده است: تجربه یورش بردن بر ناشناخته هاست، چیزی که پس از وقوع می توان چارچوبش را مشخص ساخت.
بی شک اجرای نوشته ای که اساساً درام نیست و فاقد ویژگی های یک اثر دراماتیک است هم گروه اجرایی و هم مخاطب را دچار چالش ها و البته پرسش های عمیقی خواهد کرد و این خود مقدمه ی ورود به جهانی آزمایشگاهی است. جهانی آزمایشگاهی که سعی دارد کلید واژگان متعددی را در درون خود معنا بخشد و گاه این معانی با معانی از پیش دانسته ی ذهنی ما نیز مغایرت دارد و این نیز خود چالشی شورانگیز است. کلیدواژگانی چون هم زمانی در زمانی، نمایش خلاق، تئاتر برشتی و یا حتی یک گام جلوتر پست برشتی و.... تئاتر پداگوژیک.
برای نگارنده تئاتر پداگوژیک در اولویت قرار می گیرد. گرچه تئاتر پداگوژیک نیز خود مفهومی سیال دارد ولی محوریت آنچه که در ذهن داریم به معنای هم جواری دو مفهوم تعلیم و تربیت است تا جایی که می توان شیوه های مختلف تعلیم و تربیت حتی بازیگر را نیز در آن دنبال کرد. تئاتر در تحصیل و تئاتر برای آموزش نیز تعابیر نزدیکی به این مفهوم اند. _ با این دانش که می دانیم این جریان گروه های هدف متعددی دیگری را نیز در بر می گیرد، گروه های هدفی چون: از بدو تولد تا ۱۸ سالگی، معلولین، سنین پنجاه به بالا، زندانیان و... از این دسته اند. _ اینها از این باب طرح گردید که اجرای این کتاب درسی به شکلی کاملاً درهم تنیده اما هریک در جایگاه خود، گونه ای آموزش برای گروه و بازیگران و گونه ای آموزش دیگر برای مخاطب را ارایه می دهد که جذابیت های خاص خود را دارد. و البته ... دیدن ادامه ›› آموزشی است که با لذت همراه است.
گروه اجرایی ترکیبی از مدرسین، فارغ التحصیل ها و دانشجویان تئاتری است که این خود از یک منظر نکته ی مثبت این اجرای پژوهشی است و از منظر دیگر که این مدل کار نیازمند تجربه ی فراوان از سویی بازیگر نیز است چالشی ست سخت برای کارگردان. آشنایی با نمایش ایرانی و چگونگی بازی در این گونه خود مسأله است که خوشبختانه این پژوهش در مسیر اهداف خود گام های موفقی را پیموده است و تلاش دارد به بازیگرهای کم تجربه تر بیاموزد وابستگی اجرای نمایش ایرانی با فهم و تجربه ی بازیگر ارتباط عمیقی دارد. تا آنجا که جنس فهم و درک و نهایتاً ارایه بازیگران باتجربه ی هدایت شده توسط کارگردان به نسبت بازیگران کم تجربه تر - که همگی مستعد و آینده دارند _ مشهود است، که این کار و این اجرا خود یک تجربه بود برای آنان برای ادامه ی مسیر.
در این اجرا آنچه می بینیم یک جهان نوگراست، یک جهان مقدم و پیشتاز و با اطمینان می توان گفت این شروعی تازه است. امید اینکه امکان بیشتری برای تداوم چنین اندیشه هایی فراهم گردد.

رضا بهارلو/ مدرس تئاتر