شب سوم اجرای این نمایش، به تماشای آن نشستم. حدود ده الی پانزده دقیقه اول نمایش از ریتم کندی برخوردار بود که ممکن بود مخاطب را از روند نمایش دلسرد کند. اما بعد از آن کار ریتم خوبی به خود گرفت، و موزون و با افت و خیزهای مناسب، پیش رفت. طراحی صحنه در عین مینیمال گرایی بسیار گویا و منعطف بود. خوشبختانه کار دارای نورپردازی طراحی شده ای بود که این روزها در اکثر نمایش های روی صحنه متاسفانه کمبود آن حس می شود. فارغ از چند ضعف و ایراد جزئی، عمده بازیگران روی کار تسلط کافی داشتند و از این بابت به همه ی عوامل کار تبریک و خداقوت می گویم.
از لحاظ محتوا و انتقال مفهوم، به نظرم بسیار نمایش موفقی بود و با موفقیت توانست به نقطه هایی که مد نظر کارگردان (و حتی مخاطب) بود، شلیک کند.
کنایه های بجا، تشبیهات غیرمستقیم و دیالوگ های کاملا جسورانه ای در طول نمایش در جریان بود که نقطه قوت این کار محسوب میشد.
.
در مجموع، لذت بردم و خداقوت میگم به تمامی عوامل و بازیگران و آقای فلاح عزیز.