عادت به تعریف یا زیاده گویی های بی فایده ندارم
خسته نباشید میگم به این تیم که در این شرایط جسارت روی صحنه رفتن را با همه سختی ها پذیرفتن.
صحنه، لباس، موسیقی، پوستر، نور و هر چیزی در این اجرا وجود داشت برایم جذاب بود هر چه از بازی درخشان آقای حسن پور و کارگردانی آقای سعدی بنویسم کم است ولی نکته ای دارم هر چه همه جزئیات خوب بود کلیات که متن است بد بود شاید اگر چند موقعیت نمایشی کم می شد ،اگر حرف های مهم تری گفته می شد و آغاز و پایان بهتری انتخاب می شد میزان رضایت مخاطب هم بیشتر می شد ، اما از اجرای دوم میخواهم بگویم از لحظه ای که تماشاچی دست می‌زند و بعد اون مونولوگ خوانده می شود بی نظیر بی نظیر من اون مونولوگ را با کل اجرا تعویض میکنم او بود که باعث شد در آخر با رضایت به بیرون از سالن بروم ولی حیف و صد افسوس که او هیچ ربطی به اجرا اصلی نداشت.