خب که «چه»!
بله موافقم؛ یک اپرای هنرمندانه و ظریف و یک ایدهٔ نسبتاً نو؛ مبارزهٔ دو ایدئولوژی در رینگ.
خب...
مگر قصد ما در درجهٔ نخست، تماشای اپرا یا دیدن ایده‌های خام است؟ پس پردازش و ورزدادن این ایده‌ها و اندیشه‌ها چه می‌شود؟
این که به چشمان تماشاچی زل بزنیم و با اکت‌های تکراری، شتاب‌زده و کم‌رمق، شعارهای سست و سطحی بدهیم که نشد «اندیشه» و «تئاتر اندیشمند».

از صدای شورانگیز خوانندهٔ اپرا تا همیشه در مغز جانم نگهبانی می‌کنم و با یک «خب که چه» بزرگ این اجرای ضعیف را ناامیدانه از خاطرم می‌زدایم.

۱ ستاره از ۵
(آن یک‌ ستاره هم با جان و دل تقدیم آوای سحرآمیز علی‌رضا عبدالکریمی که اگر نبود نمی‌دانم تماشاچی «چه» باید می‌دید!)

و صد البته ادب و احترام صمیمانهٔ من نثار همهٔ کسانی که این کار را پسندیدند‌.

🎖️امتیاز شخصی: ۲ از ۱۰