فیلم دوره و زمانه ما شده خودشیرینی و گرفتن سفارش های پولکی و در محاق سناریو نوشتن و در خلاء بازی کردن و مردم را به هیچ انگاشتن و واقعیت گریزی و ژست همه چی آرومه من چقدر خوشبختم و پینوکیو اینا
با همه حرفاتون موافقم راجع ب کیفیت بد فیلم و ساختار تا مطالب کراجع ب اخوند گفتین...اما دلیل فروش اصلا ربطی ب بازیگر دابسمش شفیعی نداشت..خیلیا ک مثل من و دوستام اصلا نمیشناختیم و اینکه فیلمی ب خاطر دابسمش ساز اصلا فروش نمیره و کسی بخاطرش سینما نمیره...اگه داره میفروشه فقط چون مثلا در ژانر کمدی ساخته شده و کلا در ایران ۲۰ سال اخیر ۹۹ درصد فیلمای ظاهرا کمدی میفروشه ک اینم به جو افسرده و دپرشن جامعه فعلی و در قشر عوامربط داره ک ترجیح میدن برن کمدی ببینن ک مشکلات واسه دو ساعت یادشون بره..دلیل فروش همینه و بس .
اتفا قا این فیلم نشون میده چقدر سطح جامعه و شرایط جامعه بده و به چه بدبختی رسیده که یه ادم مزخرف میخواد به بقیه در زندگی بده ممکنه یهلحظه ادم بخنده ولی در تمام طول فیلم بدبختی بی فرهنگی بیچارگی موج میزنه
وای در عمرم فیلم به این مزخرفی ندیده بودم از یه جای به بعد به شعور مخاطب توهین میکرد .این همه بازیگر خوب جمع کرده بودن همچین فیلم بی محتوا و کلیشه ای درست کنن واقعا ریده بودن