امشب مصداق واقعی اینکه می‌گن:《بازیگر رکن اصلی نمایشه و نه متن و دکور یا چیز دیگه》رو دیدیم.

ریتم ضربان قلبم در ابتدا و به‌ویژه انتهای اجرا رو موسیقی و حرکت‌های بازیگران تعیین می‌کرد‌...

آقای کارگردان گفت:《نوابغ، پرش ذهنی دارن》
ولی فکر می‌کنم شما حواس همه رو در طول اجرا جمع نگه‌داشتید :))