فیلم یک جورایی تو سبک فیلم های ناصر ملک مطیعی است یعنی اولش نویسنده میگه طرف بد هست ولی در ادامه میگه زود قضاوت کردید فقط یک نمایش بود طرف خوبه.
بازی مهناز قوی بود ولی فیلمنامه چندان قوی نبود مخصوصا بعد از یک ربع اول که خوب شروع میکند بعدش کاملا بی محتوا میشود یعنی ابتدا با فیلمنامه آینه های روبرو بهرام بیضایی شروع میشود قوی است ولی بعدش که با فیلمنامه نویسنده جلو میرود کاملا بی معنا میشود.مخصوصا اون قسمت که میخواد جفنگیات ذهنی تفکرات آخوندی را بگوید که با اتصال به دنیای خواب ، تیغ زدن ملت توسط آخوندها را حقشان بداند
ولی گریم و نور خوب بود