برای دلغَک
و تمام کسانی که برای جان گرفتنش روی صحنه سهمی داشتند .



برایم کاغذی بیاور

می خواهم خانه ی کودکی هایم را نقاشی کنم

و از قاب پنجره ی کوچکش

دنیا را دوباره ببینم



مداد قرمز یادت نرود

قلبم آنجا جا مانده است




من در آستانه ی پنجره ایستاده ام

می آیی بپریم ؟


خیال کن

و

بال هایت را باز



همین

...
۲۱دی ماه ۱۴۰۲