برای من که بیشتر علاقمند به سینما هستم، ترکیبی از سه فیلم ابد و یک روز، درباره الی و برادران لیلا بود. با اینکه نمایش در یک پرده و تقریبا در حالت سکون اجرا شد ولی طنز داستان باعث میشد که تماشاگر احساس خستگی نکنه. دکور خیلی ساده بود ولی حس و حال داستان رو خوب منتقل می کرد. بازی ها خوب بود و من شخصا بازی آقای داریوش رشادت در نقش نادر با اون لباس عجیبش! رو پسندیدم. مجید یوسفی از نقش کمدی فاصله گرفته بود و منو یاد نوید محمدزاده می انداخت. همین که نویسنده سعی نکرده بود با شوخی های جنسی از مخاطب خنده بگیره، باعث میشه براش احترام قائل باشم. فقط ای کاش اون قسمت های گیر کردن سوزن بازیگرها روی بعضی دیالوگ ها مثل حمال بودن دیوار رو کمرنگ تر کنه چون بعد از یه جایی دیگه واقعا لوس میشد.
اما در پایان در مورد سالن ملک. به معنای واقعی کلمه افتضاح. در اینجا به همین اکتفا می کنم و در صفحه خودش نظرم رو می نویسم.