ملعبه ای به نام نمایش!
از شب اول اجرا و سالنی که بیشباهت به کودکستان نبود بگذریم باید اجرا را دید و انرا نقد کرد. تاخیر چهل و چند دقیقه ای در شروع اجرا همه حتی عوامل کار را خمود و ناراحت کرده بود.
از لحظه اغاز داستان حس شرم نیابتی عجیبی من را در بر گرفت. نمایشنامه بد و متن بی محتوا که توان ایجاد کوچکترین غافلگیری را نداشت، کارگردانی ضعیف، نور و طراحی صحنه فالش و شوخی های دم دستی خنده را از مخاطب میگرفت اما... چه باید گفت؟
اگر بازی جذاب و رقص جنون تمام قد سینا رازانی نبود این کار میباست در شب اول اجرا با هو شدن و تحقیر سالن را ترک میکرد و هرگز تکرار نمیشد.
منجی این تئاتر بد بی شک شخص سینا رازانیست که باید از او پرسید چه چیز باعث شده تا به بازی در این کار رضایت دهد.
در کل شیزوفرنی جذابیتی کمتر از یک فکاهی اینستاگرامی دارد و اگر رقص و اواز و عوامل خوب را از ان بگیریم یک شکست تمام عیار برای نویسنده و کارگردان میباشد!!!