پنجشنبه به پیشنهاد یکی از دوستان عزیزم این نمایش رو تماشا کردم . . .
من به طوری کلی سعی میکنم هر نمایشی که تماشا میکنم اون حسی را که در طول اجرا و بعدش دارم رو بیان کنم و شاید کم تر شبیه به نقد باشه . . .
یکی از نقاط قوت نمایش برای من میزانسن نمایش بود و به نظرم استفاده از مانکن ها خیلی جالب بود . . .
نمایش خیلی شبیه به تهران پاریس تهران بود ، اگر نقطه اشتراک هر دو نمایش رو انتقام در نظر بگیریم این نمایش حرف تازه ای برای گفتن نداشت یا حداقل من دنبال یک حرف تازه و نگاه متفاوت تر به این موضوع بودم که متاسفانه ندیدم . . .
در مورد بازی هنرمندان عرض کنم که خانوم پروانه خوب بود اما جناب لاریان سوپرایزم کرد چون علاوه بر صدای خفنی که دارن بازیشون هم واقعا خوب بود .
نکته آخر این که نمایش برچسب کنسرت نمایش داشت که ظاهراً الان نداره و واقعاً هم کنسرت نمایش نبود . . .
خسته نباشید میگم به جناب دشتی عزیز و دست اندرکاران نمایش آتی ساز . . .