نمابشنامه ای که در به تصویر کشیدن هذیانهای بیماران اسکیزوفرن موفق بود.
تنها دو اشکال بود. یکی گاهی برخی دیالوگها طولانی بود و میشود کوتاه تر شود.
دیگری رورانس نسبتا طولانی با تشکر از همه مانند برادر گریمور ووو بود. برخی که سن بالا بودند مینشستند و برخی که در مسیر بین صندلی ها بودند بطرف پایین حرکت کردند شاید رورانس کوتاه تر شود. نخست پیشنهاد من این است که پس از کف زدن اگر میخواهید از کسانی نام ببرید بهتر است تماشاگران را به نشستن دعوت کنید تا خسته نشوند. دو دیگر اینکه میتوانید بگویید از تمامی عوامل که نامشان در برگه معرفی تئاتر هست ولی روی سن نیستند هم تشکر میکنیم. در نهایت اگر از فامیل و دوست و آشنا میخواهید سپاسگزاری کنید که تشریف آورده اند بنظر من بهتر است نام همه را با هم بگویید و بینندگان تنها یکبار برای همه آنها دست بزنند چون دست زدن تماشاگران برای کسانیکه نمیشناسند تنها تعارف است و بیهوده است.
پیروز باشید.