مادرم داشت شعر میخواند
خواندنی که حرف نداشت
مادرم هست امروز اما من
فکر مادری ام که او نداشت
خانه ی خالی امان از این سردرد
کاش مثل دیروز اثر نداشت
غصه میخورم از این دردها
کاش بین آنها فاصله نداشت
جای او خالی و نفس نمی کشم
کاش مادرم رفتنی نداشت