این باور که یک نمایش، کنسرت، فیلم و... می‌تونه کار تراپی رو انجام بده، نادرسته.
یک اتفاق کوتاه مدت در بهترین حالت قراره مسکنی بر زخم‌های ما باشه و هیچ درمانی برای ما نیست.

وقتی می‌گیم این اثر تراپیه باید توجه کنیم که در حال نشر باور غلتی هستیم در مورد روان‌درمانی حرفه‌ای که نیاز اکثریت مردمه.

دیشب خانمی میگفتن اینقدر این اجرا رو خواهند اومد تا زخم‌های دوران مدرسه‌ای که دارن، درمان بشه.
قطعا چنین اتفاقی نمی‌وفته و یک نمایش نهایتا مسکنی موقتی خواهد بود و فرد با توهم درمان شدن، زندگیش رو ادامه می‌ده.

تو کامنت‌ها خوندم که هنرمندان این اجرا، خودشون باور تراپی بودن اثرشون رو ندارن اما خواهش می‌کنم زمانی که چنین واکنشی رو در مورد اجرا ... دیدن ادامه ›› می‌بینید، تاکید کنید که درمان زخم‌های ما، اونقدر پروسه عمیق و طولانی داره که از توان شما عزیزان به عنوان هنرمند یک اثر نمایشی خارج هست.

اما در مورد حضور کودکان در این اجرا چه در میان تماشاگران چه عزیزان هنرمند...
این اجرا محدودیت سنی داره اما در تیم اجرایی چندین کودک حضور دارند. این عزیزان شب‌های بیشتری دردودل‌های مردم رو می‌شنون و قطعا آسیب بیشتری می‌بینند.
نمایشی که قرار هست تعامل داشته باشه با تماشاگر و آزادانه اجازه صحبت می‌ده، مناسب کودکان نیست. کاش تماشاگران هم پیش از اجرا به محدودیت سنی توجه کنن‌ و کودکان رو با خودشون به اجرا نیارن

به هر حال هر کسی ممکنه در مورد هر چیزی نظر بده
اجرا برای بزرگسال هست
محدودیت سنی هم داره
به تماشاگر اجازه آزاد بودن هم داده شده
پس حق داره در مورد خودکشی و هر ترومای دیگه ای صحبت کنه...

نهایتا من کار رو دوست داشتم
اون قاب زیبا به قول آقا فرزاد به ما حس یک ایران منسجم رو می‌داد که کمتر زمانی می‌تونیم ببینیم و شاید دلیل بغض خیلی از ماها همین بود
نهایتا خدا قوت و خسته نباشید💚