نمایش گالیله جزو نمایش های خیلی خوبی بود که اخیرا دیده ام، بازی فوق العاده جذاب آقای آئیش، آقای نادری و همچنین خانم نورا هاشمی و همینطور بقیه بازیگرها جزو مهمترین دلایل جاذبه این نمایش بود. من مدت نسبتا زیاد نمایش که کمی بیش از دو ساعت بود را حس نکردم اگر چه نمایش با ریتم کندی شروع شد اما هرچه گذشت ریتم نمایش تندتر و جذاب تر میشد.
در مورد آکسسوارهای که در نمایش به کار گرفته شده بود به نظرم ضعف بزرگی وجود داشت. هر چه لباس ها و گریم ها خوب بود، اما آکسسوارها بسیار ابتدایی ساخته شده و هیچ ربطی به زمان تاریخی نمایش نداشتند.
به غیر از میز بزرگی که در وسط های نمایش از زیر صحنه با بالا آمد که ظاهرا با فایبرگلس روکش شده بود و آن هم جذاب نبود، ظاهرا بقیه تجیهزات مثل صندلی و پایه و ... را داده بودند به آهنگری سر کوچه!! و با یک سری پروفیل زشت سرهم کرده بودند!! حداقل با موادی روکش میکردند که شکل بهتری پیدا میکرد. میز کار جناب گالیله هم یک کره بزرگ در کنار داشت که باعث میشد در برخی صحنه ها تماشاچیان ردیف های جلو بخشی از صورت بازیگر را نبینند.
حس و حال این نمایش من را یاد نمایش زیبای سقراط هم انداخت که قبلا در تالار وحدت اجرا شده بود و آنجا هم استاد فرهاد آئیش نقش اول را داشتند.
به همه دست اندرکاران نمایش تبریک و خسته نباشید عرض میکنم و به طرفداران تاترهای جدی پیشنهاد میکنم حتما این نمایش را ببینند.