امشب به تماشای این تئاتر رفتم و میتونم بگم چقدر ناراحت کنندست که در وهله ی اول سالنی که به نام استاد مشایخیِ انقدر غریب افتاده و هیچ رسیدگی به معماری این سالن نمیشه و….
دومین مورد ناهماهنگی اکتور ها،موسیقی و بد بودن نورپردازیه
در صحنه ی اول شاهد کمی طنز پردازی بی موردیم که با کمی تغییر میتونه شیرین تر بشه و البته تئاتر و صحنه برای من فضایی بشدت مقدسه(فارغ از هر اتفاقی که در اون جریان داره)من همیشه مخالف طنز زرد و سخیفم چیزی که در بخش هایی از اجرا به چشم میومد…
اما چیزی که تمام مدت اجرا بهش فکر میکردم تابو شکنی ای بود که داشت رخ میداد
همیشه و در هرحالی طرفدار موضوعاتی بودم و هستم که از دردهای نگفته ی جامعه میاد و کمتر بهش پرداخته میشه یا اصلا بهشون پرداخته نمیشه
با صحنه هایی از این تئاتر خندیدم و با صحنه هاییش بیش از تصور گریه کردم
از دید من باید از این سبک تئاترها حمایت بشه.افرادی که سعی میکنند این هنر رو البته به طور اصولی زنده نگه دارند شایسته ی احترامند
هر زنی باید به تماشای این تئاتر بشینه حتی اگر اجراها ضعیف باشه
بهتون خداقوت میگم و براتون آرزوی موفقیت دارم