یکی از موضوعات مغفول مانده در سینمای ایران زندگی دانشجویی است. شاخص ترین فیلمی که به خاطر دارم دربند است که ارتباط خیلی خوبی هم با آن گرفتم. تلااش شهبازی برای واقع گرایی در آن فیلم قابل تقدیر است و نازنین بیاتی بهترین بازی کارنامه اش را در اولین حضور جدی اش در سینما در قامت یک دانشجوی ترم یکی به نمایش می گذارد.فیلم سال دوم دانشکده من هم با وجود مشکلاتش توانست گوشه هایی از جمع های دانشجویی را به نمایش بگذارد. اما چیزی که در سینمای ایران شاید اصلا به آن پرداخته نشده زندگی دانشجویی-خوابگاهی است. چند بار محیط خوابگاه ها را در فیلم ها اصلا دیده اید؟ در حالی که بسیاری از جوانان از جمله خودم مدت زیادی از زندگی مان را آنجا گذرانده ایم و اتفاقا با مشکلات بسیار هم مواجه شده ایم. سینما واقعا به قشر دانشجو و مخصوصا دانشجوی خوابگاهی بدجور بدهکار است.اگر بگوییم که نشان دادن وضعیت واقعی خوابگاه ها شاید به مذاق بعضی ها خوش نیاید ولی باز باید توجه کرد که ما بسیاری فیلم که از خط قرمز های خیلی قرمز عبور کرده اند داریم. تنها فیلم مهم سینمای ایران که دختران خوابگاهی کاراکتر های اصلی اش هستند فیلم خوابگاه دختران است. که باز محوریت فیلم زندگی خوابگاهی و دانشجویی نیست و فیلم حول یک مقوله ترسناک پیش میرود. در این زمینه در حق پسران اما اجحاف کامل شده است. جز در فیلم نفس عمیق که باز هم پرویز شهبازی ساخته و ما یک پسر دانشجوی خوابگاهی در فیلم داریم دیگر هیچ به یاد ندارم. در آن فیلم هم زندگی دانشجویی خیلی نشان داده نمیشود بلکه بیشتر حول ناامیدی و سردرگمی و عشق های جوانی میچرخد.نفس عمیق در عین حال یکی از ویژه ترین فیلم های عمر من است. منتهی وقت آن نشده که ما سراغ کاراکتر های معمولی تر دانشجویمان برویم؟ گوشه هایی از زندگی و تفریحات و رنج ها و خیالات و دیالوگ هایشان را نشان دهیم؟ فیلم کوتاه خودم درباره سه دانشجو است و خوشحالم که در اولین گامم سراغ این موضوع رفتم. امیدوارم این رویه در سینمای ایران تغییر کند. یکی از بهترین فیلم ها در این مقوله فیلم انجمن شاعران مرده پیتر ویر است.این فیلم یکی از فیلم های عمر من است و بی نهایت زیبا افکار و احساسات و دیالوگ های جوانان خوابگاهی را به تصویر میکشد.منتهی فرهنگ و قوانین اعمال شده در هر کشوری کل ماجرای یک فیلم را میتواند عوض کند. اگر در آنجا پسر و دختر تنها در اتاق ها با هم نیستند در ایران در سلف غذاخوری،در اتوبوس های حمل و نقل، در سالن های مطالعه،در بوفه ها و ... هم با هم نیستند. سیگار کشیدن های پشت دانشکده ها و عشق های یواشکی، تنش های دختران و حتی پسران با حراست دانشکده هایشان، تفاوت فاحش ظاهری ... دیدن ادامه ›› و حتی رفتاری دخترها در خارج از دانشگاه با داخل دانشگاه و بسیاری دیگر نکته ها مختص کشور ایران میشوند. امیدوارم پرویز شهبازی متن مرا بخواند چون حداقل او نشان داده در این مورد دغدغه مند است(: